ZE WSTĘPU: “Stosowanie zasad kształtowania środowiska zbudowanego zgodnie z postulatem energooszczędności stało się w wielu państwach europejskich od blisko trzech dekad normą i obowiązkiem projektantów. Projektowanie zrównoważonych obiektów architektonicznych to w szerszym kontekście realizacja idei zrównoważonego rozwoju przestrzennego, a także gospodarczego oraz społecznego, w którym aspekt ekonomicznego zużycia energii i wykorzystania alternatywnych źródeł energii odnawialnej jest priorytetem. Akcentowanie aspektu energetycznego w odniesieniu do projektowania zrównoważonego pozornie zawęża jego pojęcie znaczeniowe i zasięg oddziaływania. W rzeczywistości problemy energooszczędności stymulują rozwiązania funkcjonalne, technologiczne, techniczne oraz estetyczne, składające się na holistyczne ujmowanie procesów projektowych, wykraczające poza do niedawna tradycyjny rozdział dyscyplin. Przez coraz większe zespoły projektowe akceptowane jest opracowywanie projektu jako złożonego procesu, w którym zintegrowane podejście oraz myślenie systemowe mają decydujące znaczenie, a prawdziwie zrownoważone podejście do zagadnień związanych z projektowaniem oznacza ich rozpatrywanie w kontekście całego technicznego cyklu życia obiektu. W przekonaniu wielu teoretyków oraz osób związanych z praktyką profesjonalną wartościowy projekt architektoniczny powinien spełniać wszystkie istotne wymagania, równocześnie absolutnie nie traktując kwestii zrównoważenia jako opcjonalnego lub drugorzędnego problemu do rozwiązania; aspekt zrównoważenia pozostaje rdzeniem projektu. Na miano dobrego projektu, w tym projektu architektonicznego wnętrza, zasługuje zatem ten, ktory spełniając wszystkie postulaty funkcjonalne, formalne i realizacyjne, opracowany zostaje z uwzględnieniem szerokiego kontekstu środowiskowego.”